2. Mój Cel...

-Gdzie byłeś, po tym jak Christian odebrał Cię z komisariatu? 

-Na zewnątrz? - powiedział to tak, jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie.

-Naprawdę?-przewróciłam oczami - Myślisz że jestem aż tak głupia?-wymamrotałam, kiedy Justin przechylił głowę w bok.

- Naprawdę chcesz, żebym odpowiedział? 

To że nic nie mówił, powodowało problemy, ale 

to tylko cisza przed burzą

-Gdzie byłeś? - spytałam ponownie.Patrzył na mnie, zanim cichy chichot wydobył się z jego ust.

- Byłem na zewnątrz, dobrze się bawiłem, wiesz żyję pełnią życia. - uśmiechnął się szyderczo, a jego oczy wypalały dziurę w mojej twarzy.

- Możesz mi do cholery powiedzieć, gdzie byłeś?- syknęłam przez zaciśnięte zęby, kiedy on zrobił kilka kroków w moją stronę. - Obiecałeś mi coś. Czy już kurwa o tym zapomniałeś?

 -Nie muszę ci się spowiadać, bo to nie twój interes.

- Ale jestem twoją dziewczyną mamy dziecko... - powiedziałam cicho, czując jak za każdym jego raniącym słowem łzy zaczynały coraz bardziej wypływać z moich oczu.

- Tak jesteś nią. I powinnaś być z tego cholernie zadowolona. Wiele dziewczyn chciałoby być na twoim miejscu.- splunął

- Gdzie byłeś ostatniej nocy?- skrzyżowałam ręce, gdy Justin wciąż trzymał swoje, owinięte wokół mnie. Czułam, że jego wyznanie będzie pieprzonym kłamstwem, kiedy powiedział-U Ryana

- Hmm- potrząsnęłam głową- Nawet teraz nie wiesz, że nie możesz mnie okłamywać? 

- Nie wiem o czym mówisz.- wymamrotał.

- Oczywiście, że nie wiesz- odpowiedziałam sarkastycznie.- Cokolwiek, skończyłam.- spojrzałam na niego ze złością- Jeśli nie powiesz mi prawdy, to koniec.- to wszystko było dla dramatycznego efektu. Ale to był słaby punkt Justina. 

- Przestań!- krzyczał, odciągając moje ręce od siebie.- Dobra!- krzyczał- Chcesz wiedzieć gdzie kurwa byłem?!

- Tak!- krzyknęłam do niego.

- Poszedłem do domu Paige! Tam! Jesteś teraz szczęśliwa?!- jego klatka unosiła się i opadała w niestabilnym oddechu. Moje gardło natychmiast zaschło, gdy usłyszałam imię dziewczyny.

 - I wiesz co?!- krzyknął jeszcze raz- wyłamując mnie od linii wspomnień. - Wiesz co robiliśmy?!- to zabijało we mnie każdy cal, ten sarkastyczny entuzjazm, który słyszałam w jego głosie.- Pieprzyliśmy się! Pieprzyłem ją od tyłu, z boku, pod spodem, na stojąco, na tle... 

- Zamknij się kurwa!- krzyknęłam. Poczułam że łzy niekontrolowanie spływają po mojej twarzy.- J-Justin!- płakałam- Czy ja znaczę dla ciebie coś więcej?

 - Chciałaś prawdy maleńka, to ją dostałaś!

- Co ja ci kurwa takiego zrobiłam?- uśmiechnęłam się szyderczo- Dlaczego uprawiałeś seks z Paige? Czy ja ci nie wystarczam?!- uniosłam brwi do góry.

- Dała mi dużo przyjemności, jedną będę pamiętać do końca życia- stwierdził z dumą.

- To jest ten jeden powód dla którego poszedłeś do domu Paige Conway? Żeby wylizała ci penisa?! Nie mogłeś mieć tego ode mnie?
 Poczułam ból w sercu, jakby ktoś przekroił go na pół, nie zważając na to że było już dość złamane i nic nie mogło go już naprawić.

-Kocham cię Justin- zaszlochałam. - Jak możesz mnie tak traktować?

-Powinnaś mnie wielbić - Justin zszedł ze schodów, schylając się i chwytając mnie za koszulę, która w rzeczywistości była jego. Podciągnął mnie ku górze. Kochałam nosić jego koszule, ponieważ jego zapach był na nich wszystkich i to był mój sposób na poczucie bezpieczeństwa kiedy Justina nie było obok.

- Miałem dzisiaj długi pierdolony dzień i na koniec, kiedy już wróciłem do domu musisz prowadzić ze mną jakieś gówniane dyskusje. Byłabyś niczym beze mnie, dzięki mnie jesteś coś warta.

- Teraz będę na górze, i będę próbował odpocząć- powiedział gniewnie- nie zbliżaj się,żeby się ze mną pieprzyć, rozumiesz?

- T-tak-jęknęłam, gryząc się w język, na tyle przestraszona jak tylko mogłam być.

- Dobrze- Justin popchnął mnie do tyłu, zwalniając jego chwyt na mojej/jego koszuli.

 Na tkaninie widoczna była zmarszczka, naprawiona przez napięcie, które wciąż było w powietrzu. Spłaszczyłam ją, zanim wkrótce potknęłam się o własne stopy, i poczułam pulsowanie w głowie, co oznaczało początek migreny.

--------------------------------------------------

Podczas, gdy Justin "odpoczywał" po ciężkim dniu, ja stałam w kuchni i kroiłam warzywa.  

Życie ludzi zmienia - na gorze na lepsze.

Każdy mówił mi już tyle razy abym się za siebie wzięła. Jestem głupia - nie mam pojęcia co mnie jeszcze przy nim trzyma. 

Pokrojoną paprykę wrzuciłam na rozgrzaną patelnie mieszając, ją wraz z kurczakiem. Kiedy z transu wyrwało mnie skrzypnięcie szafki. 

- Chanel...-fałszywy głos Justina rozniósł się, po kuchni.

-Co chcesz Justin?  - spytałam retoryczne iż zapewne chce pożyczyć pieniądze na dziwki.

- Podciągnij koszulkę - mruknął i odstawiając szklankę z której pił przystąpił do mnie na odległość  dziesięciu centymetrów. Mój przełyk wydał dziwny dźwięk. Odłożyłam drewnianą łyżkę na ścierkę i odwróciłam się na pięcie w jego stronę. 

-No dalej...- pośpieszył mnie wytrzeszczając oczy. Łapiąc za końce t-shirt'u po obu stronach podwinęłam go na wysokość mostka. 

Gdy rześkie powietrze zerknęło się z moim silnikiem, aż jęknęłam z bólu. 

Justin złapał mnie w tali i zjechał kciukiem na zielono-fioletowego siniaki,  po spotkaniu z jego butem.

- Masz nikomu tego nie pokazywać- syknął i posyłając mi spojrzenie zamrażające krew w żyłach, usiadł z powrotem na barowym krześle 

-Gdzie Blair ? - mruknął i łapiąc za jabłko wgryzł się w nie powodując charakterystyczny dźwięk. 

Nie miałam zamiaru mu odpowiadać. Po tym jak funkcjonariusz O'coner wziął go na komisariat,  przed pół nocy tłumaczyła jej że tato był pijany i nie wiedział co mówi. 

- Odpowiedz mi. – mruknął. Czego on ode mnie chce. - Wiesz że nie lubię jak ktoś mnie ignoruje.

- Wiesz co Jus...- miałam dokończyć kiedy przerwał mi dzwonek do drzwi -Idź lepiej Otwórz. 

- Dlaczego ja? 

- Bo ja gotuje- jęknęłam i odwracając się  do kuchenki spokojnie odetchnęłam.

--------------------------------------------------

Ta suka mnie ignoruje.  Zwlokłem się z krzesła i ruszyłem w stronę drzwi.

Zajrzałem przez  Judasza,  ale nie rozpoznałem tej dziewczyny. 

Przekręciłem zamek i uchyliłem drzwi.

- Hej,  jest Chenel - mruknęła a mój wzrok zjechał niżej na jej nogi, brzuch i oczywiście cycki... gdzie  pozostał troszkę dłużej

- Wejdź - mruknąłem i otwierając drzwi przepuściłem ją w progu. Nie w całe nie chciałem być miły. Chciałem ją obejrzeć, nigdy nie widziałem Kylie w całości.

Jej włosy były za łopatki... były czarne i delikatnie zakręcone na końcu. Ciekawie.  Miała wąskie wcięcie w talli jak u osy,  a jej biodra to uzupełniały. Wcięcie na moje dłonie. 

Jej tyłek... był w miarę.  Co ja pierdole, Chanel jej nie dorównuje. Woah dlaczego ona ma takie ładne koleżanki?

Dziewczyna zerknęłam na mnie przed ramię, a ja posłałem jej uśmiech.  Ile ona mogła mieć w sumie lat? 17-19?. Ale jej oczy były takie zielone kocie i jakby na siłę uśmiechnięte. Była ostra.  Jej uroda mówiła sama za siebie. Mała zadziora, wygadana suka - tylko tyle przychodziło mi na myśl. Mój cel: muszę ją mieć. 

- Prosto i w prawo - powiedziałem, oblizując moje suche usta. 

- Justin Kto przyszedł ?- mruknęła Chanel, jakby nie mogła odwrócić tej spasionej dupy. 

- Hej. - tylko tyle wydobyło się z ust czarnulki

- O hej. - mruknęła Chanel i zerkając przez ramię wywarła szybko ręce w szmatę po czym obróciła się w stronę rudej. 

- Nie mówiłaś że dzisiaj przyjdziesz- powiedziała uśmiechając się ''sympatycznie''

- Chanel też się cieszę, że cię widzę - powiedziała posyłając jej sympatyczny uśmiech.  Mi tak nigdy nie robił. Na co dzień miałem tylko przed oczami grymas margrabianki.

- Chciałam z Tobą pogadać.

- Oh siadaj. Zjesz z nami ? - spytała a ja podniosłem zdziwiony brew do góry. Ona sobie chyba żartuje. Dlaczego mam dać jedzenie dziewczynie której nie znam a na to ciężko zarabiałem.

- Ja w sumie to...-przerwała zerkając na mnie- a Twój chłopak się zgodzi ? - spytała i się odwróciła, dając mi okazję pokazując Chanel wkurwione spojrzenie,  kiwając przecząco głową. 

-Justin nie na nic przeciwko - mruknęła a moja szczęka automatycznie się zacisnęła. Suka tego pożałuje.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hej, no więc mamy drugi rozdział.... Ciekawe co Justin wywinie na obiedzie...
Mam nadzieję, że się wam podoba i skomentujecie 
Moglibyście udostępnić tego bloga u siebie albo komuś polecić?
Byłabym bardzo wdzięczna :* Do następnego!